Trzy piętra. Szerokie schody, poręcz. Najgorszy pierwszy krok, taki rozpęd. (…) Krok, jeden, drugi. Przystanek. Kurczowe czepianie się uchwytu, wspinaczka na Mount Everest. Codzienna, skromna, bez kamer i wtykania flagi na szczycie.
Sylwia Chutnik, „Kieszonkowy atlas kobiet”
W słowach pisarki zawarty jest opis codziennych zmagań starszej, ponad 80-letniej kobiety, jednak można by je odnieść do doświadczeń milionów osób z niepełnosprawnością ruchową.
Corocznie 5 maja obchodzimy w Europie Dzień Walki z Dyskryminacją Osób Niepełnosprawnych. Obchody zostały zapoczątkowane we Francji na początku lat 90. ubiegłego wieku. Hasło przewodnie pierwszych obchodów brzmiało Rendez-vous de la Dignité („Spotkanie z godnością”). Święto ma być okazją do wyrażenia sprzeciwu wobec dyskryminacji osób niepełnosprawnych w pracy, w urzędach oraz w życiu codziennym.
W Polsce to również Dzień Godności Osoby z Niepełnosprawnością Intelektualną.
Nie istnieje jedna, powszechnie uznana definicja niepełnosprawności, jednak podkreśla się, iż jest to problem społeczny, nie ograniczający się do konkretnej osoby. Na świecie żyje ponad 650 milionów osób z niepełnosprawnościami psychicznymi, fizycznymi lub sensorycznymi. To około 10% całej populacji. W Polsce – według wstępnych wyników ostatniego Narodowego Spisu Powszechnego – w 2011 roku żyło ok. 4,7 miliona osób niepełnosprawnych, z czego przeszło 3,1 miliona posiadało prawne potwierdzenie faktu niepełnosprawności. Najczęstszą przyczynę niepełnosprawności stanowią u nas schorzenia układu krążenia, narządów ruchu oraz schorzenia neurologiczne. Mniej jest osób z uszkodzeniami narządu wzroku i słuchu, z chorobą psychiczną i niepełnosprawnością intelektualną, jednak wciąż są to tysiące ludzi o obniżonej sprawności w codziennym funkcjonowaniu, a zatem i wymagających szczególnego podejścia w edukacji, na rynku pracy i w życiu codziennym.
Każdemu – także niepełnosprawnym! – należą się równe szanse oraz takie same prawa. Jak wygląda polska rzeczywistość? Powoli staje się dla niepełnosprawnych przyjaźniejsza. Polska ratyfikowała w 2012 roku ONZ-owską Konwencję Praw Osób Niepełnosprawnych. Wzrosła liczba witryn internetowych dostosowanych dla potrzeb osób niepełnosprawnych. Coraz więcej w naszych miastach niskopodłogowych tramwajów i autobusów. Wzrosła liczba lekarstw, które są zaopatrzone w informację w alfabecie Braille’a. Ale to kropla w morzu potrzeb.