3 lutego mija 82. rocznica tragicznego wydarzenia w Siedlcach. Około 550 wycieńczonych dzieci, z posklejanymi od głodu jelitami, przybyło 31 stycznia 1943 roku transportem kolejowym z Zamojszczyzny do Siedlec. 23 dzieci zamarzło podczas transportu, gdy temperatura przekraczała -20 stopni. Pozostałe dzieci, dzięki bohaterskiej postawie kolejarzy i mieszkańców Siedlec, udało się uratować. Ludzie zabierali dzieci do swoich domów, dzieląc się ostatnią kromką chleba. Pogrzeb zamarzniętych dzieci odbył się w kościele Św. Stanisława Biskupa Męczennika i miał charakter protestu. Ludzie, nie bacząc na okoliczności, tłumnie żegnali zmarłe dzieci. Na czele konduktu pogrzebowego szedł burmistrz miasta Stanisław Zdanowski i kolejarze. Burmistrz, za kierowanie akcją ratowania dzieci i zorganizowanie manifestacyjnego pogrzebu, został zesłany do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Dzieci pochowano na miejscowym cmentarzu.
Aby upamiętnić tamte czasy, z Zamościa wyjechała reprezentacja w składzie: wiceprezydent Pan Marek Kudela, przewodniczący Rady Miasta Pan Wiesław Nowakowski, Dziecko Zamojszczyzny Pani Jadwiga Czerw, dyrektor ZSP Nr 4 z Oddziałami Integracyjnymi im. Dzieci Zamojszczyzny Pani Lidia Sternik, Pan Grzegorz Pawlik oraz poczet sztandarowy kolejarzy.
Dyrekcja ZSP Nr 4 z Oddziałami Integracyjnymi im. Dzieci Zamojszczyzny w Zamościu została zaproszona przez Wiceprezes Panią Jadwigę Czerw z Zarządu Okręgowego Środowiska Dzieci Zamojszczyzny w Zamościu.
Uroczystość rozpoczęła msza święta w kościele, w którym złożono ciała 23 dzieci. Najmłodsze Dziecko Zamojszczyzny, Pani Jadwiga Czerw, przed ołtarzem opowiedziała swoją historię. Płakali nawet mężczyźni, ukradkiem ocierając łzy.


Po mszy, na cmentarzu przy ulicy Janowskiej i przy ulicy Cmentarnej, złożyliśmy wieńce i zapaliliśmy znicze ku czci wszystkich Dzieci Zamojszczyzny, które zginęły podczas wojny.

Kolejarze na stacji kolejowej oddali hołd bohaterskim kolejarzom, którzy, nie bacząc na zagrażające niebezpieczeństwo, ratowali z transportu dzieci. Cała nasza reprezentacja złożyła na koniec piękny wieniec przy Domu Dziecka, noszącym imię Dzieci Zamojszczyzny. Jeszcze raz daliśmy świadectwo, że pamiętamy i kultywujemy pamięć o Dzieciach Zamojszczyzny.

